Oude fietsen vindt ik fascinerend. Als langs de weg zo'n oude verroeste fiets staat vraag ik me af van wie die fiets is en waar die met de fiets naar toe gaat. Het liefst zo'n mooie oude omafiets. Zwart, verroest, een terugtraprem en pedalen die niet bij elke tik meteen ronddraaien maar een beetje stroef zijn en het beste nog een piepend zadel. Voorop een rieten mandje.
Mijn eerste fiets was een omafiets, een spiksplinter nieuwe, mooi wit gelakt. Ik denk dat ik die toen voor mijn communie heb gekregen. In elk geval vanaf toen werd mijn wereld steeds een beetje groter. Uren heb ik gefietst met vriendinnen naar school of voor de lol naar de omliggende buurdorpen. Regelmatig kregen we onderweg de slappe lach en hingen we met de sturen in elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten